Republika Białorusi, 9,9 mln. mieszkańców, członek Wspólnoty Niepodległych Państw

Na Białorusi podstawowym aktem prawnym, który określił kategorie beneficjentów prawa kombatanckiego oraz przysługujące im uprawnienia, jest ustawa z dnia 17 kwietnia 1992 roku o weteranach (ros. o weteranach). Ustawa ta wymienia następujące grupy uprawnionych:

1. weteranów Wielkiej Wojny Ojczyźnianej, to jest osoby, które w latach 1941 - 1945:
   • walczyły w składzie armii czynnej, formacjach aparatu bezpieczeństwa, oddziałach partyzanckich, organizacjach konspiracyjnych i armiach sojuszniczych ¹;
   • pełniły służbę na tyłach i za tę służbę zostały odznaczone medalami radzieckimi;
   • były pracownikami zmilitaryzowanych instytucji oraz przedsiębiorstw i wykonywały zadania na rzecz armii;
   • były marynarzami floty handlowej i zostały internowane w portach państw neutralnych
   • w latach 1944 - 1951 walczyły w szeregach Istrebitielnych Batalionów i innych formacji z antyradzieckim podziemiem;
   • w latach 1943 - 1945 uczestniczyły w rozminowywaniu kraju;
2. weteranów bojowych działań, to jest osoby, które brały udział w walkach w Afganistanie i innych państwach w trakcie:
   • służby w armii czynnej lub w formacjach aparatu bezpieczeństwa;
   • zatrudnienia w cywilnych instytucjach i przedsiębiorstwach wykonujących zadania na rzecz armii;
3. inwalidów wojennych;
4. weteranów pracy ²;
5. dzieci okaleczone w wyniku działań wojennych;
6. więźniów faszystowskich obozów koncentracyjnych, więzień i gett oraz niepełnoletnich osadzonych w innych miejscach przymusowego odosobnienia.

Ustawę uzupełnia wydawany przez resort obrony Wykaz państw, miast, terytoriów i okresów prowadzenia działań bojowych z udziałem obywateli Republiki Białoruskiej.

W białoruskim parlamencie działa Komisja pracy, spraw socjalnych, weteranów i inwalidów (Komissija po trudu, socjalnoj zaszczitie, diełam weteranow i inwalidow), której już sama nazwa ma podkreślać wyjątkową pozycję kombatantów w społeczeństwie. Na szczeblu centralnym sprawy kombatanckie pozostają w gestii Ministerstwa Pracy i Opieki Społecznej (Ministerstwo truda i socjalnoj zaszczity) oraz Ministerstwa Obrony (Ministerstwo oborony), a w terenie obwodowych i rejonowych oddziałów opieki społecznej oraz komisariatów wojskowych. Niezależnie od tego obowiązek opieki nad beneficjentami ustawy z 1992 roku spoczywa również na władzach lokalnych najniższego szczebla, które interesują się sytuacją życiową poszczególnych kombatantów.

Decyzje o przyznaniu uprawnień wydają Obwodowe Komisariaty Wojskowe, między innymi na podstawie zaświadczeń Komisji do Spraw Partyzantów przy Radzie Ministrów (Komissija po diełam partizan pri Sowietie Ministrow).

Ustawodawca białoruski poszczególnym grupom weteranów przypisał odrębne katalogi uprawnień, najszersze inwalidom wojennym. Szereg przywilejów adresował wyraźnie do ludzi stosunkowo młodych, w celu umożliwienia im przystosowania się do nowych warunków życia po demobilizacji.

Czynnym zawodowo weteranom przysługuje prawo do korzystania z urlopu w dogodnym wybranym terminie, dwutygodniowy lub miesięczny bezpłatny urlop socjalny, prawo do bezpłatnej nauki nowego zawodu w miejscu pracy lub bezpłatnych kursów podnoszących kwalifikacje zawodowe. Weterani mają także zagwarantowane przyjęcia bez egzaminu na kursy, do szkół średnich i wyższych, wraz z prawem do stypendium. W przypadku pozostawania bez pracy otrzymują zasiłki w wysokości 100% średnich zarobków, nie dłużej jednak niż 5 miesięcy. Emeryci otrzymują dodatki kombatanckie i ulgi podatkowe.

W zakresie opieki zdrowotnej weteranom przysługują usługi medyczne i hospitalizacja poza kolejnością, bezpłatne leki na recepty z listy przyjętej przez Radę Ministrów i bezpłatna protetyka, z wyłączeniem protez wykonanych z drogich materiałów importowanych. Beneficjenci ustawy korzystają również z pierwszeństwa skierowania do sanatoriów, domów wypoczynkowych i domów pomocy społecznej.

Ponadto mają przyznawane poza kolejnością mieszkania socjalne oraz otrzymują specjalne kredyty: budowlane, na zakup mieszkania, działki rekreacyjnej lub domku letniego. Przysługuje im również prawo do 50% ulgi w opłatach komunalnych oraz do bezpłatnych remontów zajmowanego mieszkania i otrzymania na własność bez opłaty części zajmowanego lokalu.

Do przywilejów kombatanckich należy możliwość korzystania z bezpłatnych przejazdów autobusowych i kolejowych w obrębie miasta lub rejonu (w zależności od miejsca zamieszkania) oraz liniami podmiejskimi autobusowymi, kolejowymi i wodnymi. Dodatkowo mogą raz na dwa lata bez opłat lub raz do roku z 50% zniżką odbyć podróż środkami transportu lotniczego, wodnego, kolejowego i drogowego (w obie strony).

Białoruscy weterani maja również 50% ulgi w opłatach za podłączenie do sieci telefonicznej i za miejscowe rozmowy telefoniczne.

Szereg podobnych do wymienionych przywilejów ustawa o weteranach przyznała rodzicom, wdowom i wdowcom, którzy nie zawarli nowego małżeństwa i dzieciom pozostałym po weteranach poległych lub zmarłych w wyniku ran odniesionych podczas walki.

Przyjmuje się, że z dobrodziejstw ustawy z 1992 roku korzysta blisko 20% obywateli Białorusi. Weterani zrzeszeni są w środowiskowych stowarzyszeniach kombatanckich, które wchodzą w skład Republikańskiej Rady Organizacji Weteranów Republiki Białoruś (Respublikanskij Sowiet Organizacij Weteranow RB).

Według posiadanych przez nas danych osoby represjonowane przez władze radzieckie nie posiadają na Białorusi specjalnych uprawnień.

Stan na 2007 r.

¹Na podstawie przywołanego przepisu uprawnienia posiadają żołnierze Wojny Obronnej 1939 r., Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie i ludowego Wojska Polskiego. Statusu weteranów nie otrzymują żołnierze Armii Krajowej, uznawanej za formację antybiałoruską.

²Weteran pracy: mężczyzna z trzydziestoletnim i kobieta z dwudziestopięcioletnim stażem pracy, którzy osiągnęli wiek emerytalny. W ustawie występuje charakterystyczne dla krajów socjalistycznych zrównanie uczestników "walk na froncie wojennym" i "na froncie pracy".